کد مطلب:99081 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:404
یحیی بن سعید می نویسد: من در حالی علما را یافتم كه از نوشتن حدیث كراهت داشتند، اگر ما در آن روزها می نوشتیم، امروز علوم زیادی از دانش سعید بن مسیب و رای او داشتیم.[1]. تهانوی معتقد است كه اگر احادیث مدون بود ابوحنیفه این همه قیاس نمی كرد: ان ابا حنیفه انما كثر القیاس فی مذهبه لكونه فی زمن قبل التدوین و لو عاش حتی دونت الاحادیث الشریفه و بعد رحیل الحفاظ فی جمعها من البلاد و الثغور و ظفر بها لاخذ بها و ترك كل قیاس كان قاسه.[2]. [صفحه 58]
تردیدی نیست كه حفظ حدیث تا اندازه ای می تواند سبب بقا و ماندگاری آن گردد. ولی همه چیز را همیشه نمی توان در حافظه نگاه داشت. محدثین خود به این امر اعتراف دارند:
صفحه 58.